Αδελφική Αντιζηλία

     Η σχέση μεταξύ των αδελφιών είναι μια σχέση δυο διαφορετικών παιδιών που ζουν στην ίδια οικογένεια, μοιράζονται πολλά , τόσο υλικά αγαθά , όσο και την αγάπη και την προσοχή των γονιών. Είναι μια σχέση υποστήριξης του ενός προς τον άλλον, αλλά πολλές φορές είναι και μια σχέση ανταγωνισμού και αντιζηλίας. Τα αδέλφια δεν είναι απαραίτητο  να  έχουν πάντα καλή σχέση μεταξύ τους και να μην   μαλώνουν ποτέ. Οι « καβγάδες» μεταξύ των παιδιών μέσα στο σπίτι είναι αναπόφευκτοι, όπως και το αίσθημα της ζήλιας του ενός παιδιού για το άλλο. 

      Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τη ζήλια μεταξύ αδελφιών. Τα ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών, η λειτουργικότητα της οικογένειας, οι ηλικίες των παιδιών και η στάση των γονιών απέναντι σε κάθε παιδί.

 Τι μπορούν όμως να κάνουν οι γονείς για να αποτρέψουν την εκδήλωση έντονης αντιζηλίας μεταξύ των παιδιών τους;

• Όταν πρόκειται να γεννηθεί ( ή έχει γεννηθεί ) ένα μικρότερο παιδί στην οικογένεια είναι πολύ πιθανό το μεγαλύτερο να νιώσει ότι θα παραμεριστεί και θα χάσει την αγάπη των γονιών του . Αυτό μπορεί να δημιουργήσει αισθήματα αντιζηλίας.

   
  Οι γονείς καλό θα ήταν να  προετοιμάσουν από νωρίς το παιδί για τη γέννηση και τον ερχομό του αδελφιού τους. Μπορούν να μιλήσουν για το νέο μέλος της οικογένειας και να κάνουν το παιδί να δει θετικά  αυτήν την καινούρια κατάσταση που θα επικρατήσει στο σπίτι . Η συμμετοχή του παιδιού, ανάλογα με την ηλικία του, στις προετοιμασίες για την υποδοχή του μωρού στο σπίτι ή στις συζητήσεις για το νέο αδελφάκι το βοηθά να νιώσει καλύτερα. Στις περιπτώσεις αυτές επίσης είναι χρήσιμο όλοι μαζί να βλέπουν τις φωτογραφίες του  μεγαλύτερου  παιδιού από  τότε που  γεννήθηκε  και  να διηγούνται ιστορίες από εκείνη την περίοδο.

• Είναι αναμενόμενο κάποια παιδιά να μην δείξουν αρχικά την αγάπη ή το ενδιαφέρον τους για το νέο μέλος της οικογένειας.

      Αυτό δεν χρειάζεται να απογοητεύει τους γονείς, καθώς αυτή η αγάπη θα μεγαλώσει σταδιακά. 

• Συνηθισμένο είναι το μεγαλύτερο παιδί να ζηλεύει τη φροντίδα που δέχεται ένα μωρό από τη μητέρα του και να ζητά την ίδια φροντίδα, παλινδρομώντας σε συμπεριφορές που είχε σε μικρότερη ηλικία. 

     Και αυτό το φαινόμενο όμως είναι παροδικό και εξαφανίζεται αν το μεγάλο παιδί κατανοήσει ότι δεν έχει χάσει τίποτα από την αγάπη και την προσοχή των γονιών του.

• Πολλές φορές η ζήλια ενός παιδιού εκδηλώνεται με αφορμή κάποιο παιχνίδι που έχει το αδελφάκι του και το θέλει και εκείνο.

     Ο ρόλος των γονιών  σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να εξηγήσουν στο παιδί τους το πώς νιώθει το αδελφάκι του όταν το ίδιο ζητά ή «αρπάζει»  κάτι που δεν  είναι δικό του αλλά ανήκει στο άλλο παιδί. Με άλλα λόγια το παιδί που ζηλεύει πρέπει να μάθει σιγά σιγά να μπαίνει στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνει τι συναισθήματα προκαλεί στον άλλον η διεκδίκηση και η ζήλια του.

• Σε περιπτώσεις που το ένα παιδί έχει καλύτερη επίδοση σε κάποιον τομέα σε σχέση με το άλλο παιδί, η σύγκριση  που πολλές φορές κάνουν οι γονείς συμβάλλει όχι μόνο στη αντιζηλία , αλλά και σε αισθήματα  χαμηλής αυτοεκτίμησης και κατωτερότητας στο παιδί που δεν τα καταφέρνει τόσο καλά. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί  ακόμα και να εγκαταλείψει κάποια δραστηριότητα στην  οποία είναι πολύ καλό από ανασφάλεια πως ίσως  φανεί κατώτερο από το αδελφάκι  του.

     Είναι προτιμότερο οι γονείς  να κρατούν ισορροπίες  ως προς τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται για κάθε παιδί τους και να τονίζουν το ίδιο τα θετικά σημεία του καθενός. Ακόμη και αν το παιδί δεν τα καταφέρνει τόσο καλά όσο το αδελφάκι του σε μια δραστηριότητα, σίγουρα θα τα καταφέρνει καλύτερα σε μία άλλη δραστηριότητα.

Συμπερασματικά : Η ζήλια μεταξύ αδελφιών είναι σύνηθες φαινόμενο. Σχεδόν όλα τα αδέλφια, αγόρια και κορίτσια, θα έχουν την εμπειρία της σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν περιπτώσεις που η ζήλια θα χειροτερεύει και πιθανόν να γίνει μια αντιπαλότητα. Πολύ σπάνια μπορεί η κατάσταση να είναι τόσο έντονη ώστε να εμφανιστούν φαινόμενα βίας και κακοποίησης του ενός  παιδιού από το άλλο. Συνήθως αυτός που κακοποιεί είναι ο μεγαλύτερος στην ηλικία ή και αυτός που είναι δυνατότερος. Στις περιπτώσεις αυτές χρειάζεται βοήθεια από ειδικούς επιστήμονες. Η οικογένεια θα πρέπει να ζητήσει μια επαγγελματική καθοδήγηση και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις το πρόβλημα πιθανόν να χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση.